بیماری لوپوس جلدی Can Be Fun For Anyone

بیماری لوپوس جلدی Can Be Fun For Anyone

Blog Article

رگ های خونی: امکان التهاب رگ های خونی، یا واسکولیتیس هم در بیماران لوپوسی وجود دارد که این وضعیت، بر گردش خون تاثیر می گذارد.

همچنین در برخی از انواع آن مانند لوپوس سیستمیک علائم حادتر از انواع دیگر آن هستند. نکته دیگری که در خصوص علائم این بیماری باید بدانید این است که علائم آن می‌توانند در مدت کوتاهی بهبود پیدا کنند و یا زمان زیادی برای بهبود نیاز داشته باشند.

التهابات ناشی از لوپوس می تواند به سیستم گوارش گسترش یابد و به اندام هایی مانند پانکراس و کبد آسیب هایی وارد کند. این بیماری همچنین می تواند باعث نشت پروتئین از روده شود.

از این رو شکستگی های کوچک در استخوان ایجاد می شوند و در نهایت، استخوان دچار شکستگی خواهد شد. این شرایط بیشتر برای مفاصل باسن اتفاق می افتد.

خشک شدن سطح چشم به دلیل التهاب در بافت چشم رخ می‌دهد. این خشکی بر مجاری اشکی چشم هم تأثیر می‌گذارد و باعث خشک شدن چشم می‌شود.

در میان تست‌های تشخیصی لوپوس، تصویربرداری قفسه سینه هم وجود دارد.

علاوه بر این، بعضی از داروهای تیروئید، آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها و قرص های دهانی کنترل بارداری نیز شرایطی مشابه ایجاد می کنند.

عوارض جانبی سرکوب کننده‌های ایمنی ممکن است شامل افزایش خطر عفونت، آسیب کبدی، کاهش باروری و افزایش خطر ابتلا به سرطان باشد.

محتوای پزشکی و درمانی منتشر شده در مجله زیبا بمان، برگرفته از منابع انگلیسی و فارسی می باشد و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارد و جایگزین درمان پزشکی نمی باشد. جهت طی روند درمانی به پزشک مراجعه نمایید.

از طرف دیگر، آزمایش خون هم باعث تشخیص اشتباه می شود؛ زیرا ممکن است بعضی از آنتی بادی های موجود در افراد سالم، با افراد بیمار یکسان باشد.

داروها: استفاده طولانی مدت از برخی داروهای خاص، مانند هیدرالازین (آپرسولین)، پروكائین آمید (پروكانیدید) و كینیدین، با ایجاد نوعی از لوپوس معروف به لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو ارتباط دارد.

آزمایش خون می‌تواند عملکرد کلیه‌ها و کبد بیمار را بیماری لوپوس مغزی ارزیابی کند. با تعیین وضعیت عملکرد کلیه‌ها و کبد و همچنین بررسی تورم و التهاب آنها می‌توان بیمار را از نظر ابتلا به لوپوس بررسی کرد.

دانشمندان بعضی از ژن های خاصی را شناسایی کرده اند که در پیشرفت لوپوس نقش دارند؛ اما امروزه شواهد کافی مبنی بر اینکه خود ژن ها باعث بیماری می شوند، وجود ندارد.

سیستم ایمنی بدن وظیفه محافظت از بدن و مبارزه با مهاجمانی مثل: ویروس ها، باکتری ها و مواد آلوده را برعهده دارد.